Δεν υπάρχουν «ψηφοφόροι της ΝΔ», όπως δεν υπάρχουν «ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ». Οι άνθρωποι δεν είναι δεδομένοι, όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν. Και έχουν δικαίωμα, και όσοι στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν ΝΔ, και εκείνοι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, να το ξανασκεφτούν. Γιατί έχουν - χιλιάδες - λόγους να το ξανασκεφτούν. Είναι η ίδια η ζωή, που το επιβάλλει: Να «ζυγίσουν», από τη μια, την πολιτική πρακτική και τις πολιτικές θέσεις του δικομματισμού και, από την άλλη, την πολιτική και τις θέσεις του ΚΚΕ. Το «ζύγι» είναι αλάθητο:

• Από τη μια, τα κόμματα που εξαναγκάζουν 2,5 εκατομμύρια Ελληνες να ζουν με μέσο όρο 704 ευρώ μισθό, όταν οι 300 του Χρηματιστηρίου είχαν μέσα στο 2008 καθαρά κέρδη 10 δισ. (σ.σ.: 40.000.000 ευρώ τη μέρα)! Από την άλλη, το ΚΚΕ που δείχνει και αποκαλύπτει ότι λεφτά υπάρχουν, ότι ο τεράστιος πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι λεηλατείται από την πλουτοκρατία και που ζητά - εδώ και τώρα - βασικό κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ.
• Από τη μια, τα κόμματα που πήραν τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου στο 45% και την πήγαν στο 25%, που χαρίζουν 28 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, που μπουκώνουν με επιδοτήσεις και «ενισχύσεις» τους βιομήχανους και - την ίδια ώρα - πετούν το ξεροκόμματο του 1 ευρώ «αύξηση» στον εργάτη. Και, από την άλλη, το ΚΚΕ, που ποτέ δε νομιμοποίησε τη «συναίνεση» και τους «κοινωνικούς διαλόγους» με τον ΣΕΒ, που σε κάθε «μικρό» και «μεγάλο» αγώνα για το μεροκάματο και τις συνθήκες δουλειάς ήταν και θα είναι στην πρώτη γραμμή.
• Από τη μια, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που διακινούν την πολιτική υποτέλεια στο μεγάλο κεφάλαιο, λέγοντας πως τάχα μου δεν πρέπει να θίξουμε τους κεφαλαιοκράτες γιατί «θα πάρουν τις επιχειρήσεις τους και θα φύγουν», αλλά την ίδια στιγμή «φυγαδεύουν» τη λαϊκή περιουσία στο εξωτερικό, ξεπουλώντας υπερκερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως ο ΟΤΕ. Και, από την άλλη, το ΚΚΕ που επιμένει: Εργοστάσια χωρίς εργοστασιάρχες υπάρχουν, χωρίς εργάτες δεν υπάρχουν! Καράβια χωρίς εφοπλιστές υπάρχουν, χωρίς ναυτεργάτες δεν υπάρχουν!
• Από τη μια, τα κόμματα μιας «δημοκρατίας» που επιβάλλει ως νόμο τα ρουφιανο-Ζέπελιν, τους ευρωτρομονόμους και τις χαφιεδοκάμερες, τις επιστρατεύσεις ναυτεργατών, τα «βουλκανιζατέρ» και τα «αγροτοδικεία» κατά των γεωργών, τα συμφέροντα του «Τζάμπο». Και, από την άλλη, το ΚΚΕ που ποτέ δεν παρεξέκλινε από τον αγώνα για μια κοινωνία όπου νόμος θα είναι το δίκιο του εργάτη.
• Από τη μια, η ΝΔ του Μπαρόζο και το ΠΑΣΟΚ του Αλ Μούνια, τα κόμματα των θαμώνων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, των «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και των «έχουμε κοινές αξίες» με το ΝΑΤΟ, τα κόμματα της «Ζήμενς». Κι από την άλλη, το ΚΚΕ που το Αμερικανικό Κογκρέσο εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του στην έκθεσή του, το Μάη του 2000, επειδή το ΚΚΕ «είναι ενοχλητικό και οχληρό», επειδή «κινητοποιεί διαδηλώσεις» και επειδή «ασκεί επιρροή εντελώς δυσανάλογη» από αυτήν που αντέχουν οι Αμερικάνοι...

Αυτοί είναι μερικοί μόνον από τους λόγους, για τους οποίους οι άνθρωποι που ψήφισαν χτες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορούν και πρέπει να το ξανασκεφτούν. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα ψηφίζοντας τα ίδια κόμματα με τα κόμματα που ψηφίζουν τα «αφεντικά» τους. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να τιμωρήσουν τα κόμματα που τους εξαπάτησαν, ρίχνοντας λίπασμα στην ελπίδα. Τέτοια ψήφος, ψήφος τιμωρίας και ελπίδας, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.